Το υλικό που παράγει ένας αρχιτέκτονας κατά την επεξεργασία της αρχιτεκτονικής πρότασης δεν έχει αυθύπαρκτη υπόσταση. Αποτελεί τμήμα της διαδικασίας και όχι τελικό προϊόν (για το λόγο αυτό συνήθως και δεν δημοσιοποιείται). Το υλικό αυτό, τα κατάλοιπα αυτά της επεξεργασίας της αρχιτεκτονικής πρότασης, έχοντας εκπληρώσει το σκοπό του ως εργαλείο επεξεργασίας, καταλήγει στα σκουπίδια.
Η ενότητα ‘μετεωρίτες’ αποτελείται από τέτοια κατάλοιπα αρχιτεκτονικής επεξεργασίας (μακέτες, σχέδια, εικόνες). Οι ‘μετεωρίτες’ ανεξαρτητοποιούνται από τη διαδικασία της επεξεργασίας της αρχιτεκτονικής πρότασης και του πλαισίου που την παρήγαγε (οι λειτουργικές ανάγκες του αρχιτεκτονικού προγράμματος του έργου, το περιβάλλον του έργου, ο προϋπολογισμός του, οι επιθυμίες του πελάτη, οι κατασκευαστικές πρακτικές του), αποκτά πληρότητα και αυτονομία και παρουσιάζεται καθεαυτό ως τελικό προϊόν. Στόχος δεν είναι η θεώρησή του υλικού ως εργαλείο επικοινωνίας της αρχιτεκτονικής πρότασης η οποία οδήγησε στη γέννηση του αλλά οι ποιότητές του ως υλικό αντικείμενο, ως προϊόν χειρονακτικής εργασίας και ως προϊόν διανόησης. Με τη νέα αυτή θεώρηση του υλικού, το υλικό αποκτά μια δεύτερη ευκαιρία, έναν νέο κύκλο ζωής. Η νέα αυτή θεώρηση αξιοποιεί και δίνει προτεραιότητα σε ποιότητες που το υλικό εμπεριέχει ήδη (οι οποίες ακυρώνονται πλήρως όταν αυτό καταλήγει στα σκουπίδια) αλλά που πριν δεν επαρκούσαν για την αυτοσυντήρησή του.
